W tym roku minęła 20. rocznica śmierci Agnieszki Osieckiej  - ikony słowa, ostatniej romantyczki w piosence, wzoru dla wielu tekściarzy. Uczyła wrażliwości na urodę języka, piękno polszczyzny. Potrafiła jak nikt poetycko, a zarazem bardzo celnie opisać rzeczywistość, zwyczajność. Każda jej piosenka to miniaturowa opowieść o życiu i relacjach międzyludzkich.

Ach Panie, Panowie, nie zabrakło ciepła i wzruszeń sobotniego wieczoru w Oranżerii Kultury.

Na koncercie dedykowanym poetce usłyszeliśmy „Chór w tonacji Dur” ze Stowarzyszenia Kobiet "Miej Marzenia" i Chór męski Rolika, przy słownym wsparciu „Teatru jak Marzenie”.

W ich wykonaniu popłynęły pełne nostalgii strofy o przemijaniu, niespełnieniu, niedoczekaniu miłosnym, ale też pragnieniu „rozpoznania co jest dobre, a co złe”. Nie zabrakło kobiecej zadumy nad umykającą urodą, oczekiwania poproszenia do tańca, bycia wyjątkową.

Życzeniom spokojnego snu dziecka towarzyszyły ostatnie pragnienia zapalenia światła w końcowej, ziemskiej drodze.

Tego wieczoru przeplatały się motywy twórczości Osieckiej w słowie i muzyce.

Sugestywne wykonanie piosenek zachęciło gości do wspólnego śpiewania, publiczność długo nie zapomni ciepłych chwil wzruszeń i wspomnień.

 



 

 




 




 

 

 

 

 

 


 




 



 

 




Copyright © 2014 Oranżeria Kultury / Miejska Biblioteka Pedagogiczna w Lidzbarku Warmińskim| Design by templatemo.com